O książce: 2021 / Książka ta jest nowym tłumaczeniem klasycznego dzieła Edwarda Saida „Orientalizm”. Autor skupia się na genealogii europejskiej myśli o „Wschodzie”, funkcjonowaniu tego spekulatywnego pojęcia i jego związku z rzeczywistością. Said szczegółowo bada możliwe źródła tej koncepcji poprzez problematykę kanonu. Jednak główny nacisk jego wywodów skupia się na złożonych relacjach pomiędzy trzema strukturami – władzą, wiedzą akademicką i sztuką – co znajduje odzwierciedlenie w działalności różnych przedstawicieli polityki, nauki i literatury XIX wieku. Said twierdzi, że intertekstualna interakcja ukształtowała ideę (esencję platońską) „Wschodu” – obraz, który tylko umacniał się z pokolenia na pokolenie w przeciwieństwie do idei „nas” (Europejczyków). Konfrontacja ta wiązała się z realizacją relacji dominacji – podporządkowania, chęcią metropolii do sformułowania własnych reguł gry i wypowiadania się w imieniu skolonizowanych narodów. Idee te znalazły swoje „wyjście” w rzeczywistości: w wojnach, podbojach kolonialnych, działaniach administracji kolonialnych, a później w realizacji dużych projektów strategicznych, na przykład przy budowie Kanału Sueskiego. Autor odnajduje je także we współczesnym sobie świecie, np. w amerykańskiej polityce na Bliskim Wschodzie. Książka Saida dała początek rewizji podejścia do historii, kultury, sztuki krajów Azji i Afryki, rewizji dotychczasowej wiedzy i zapoczątkowała nowe formy analizy akademickiej.